Nepal, opstart
Blijf op de hoogte en volg Ciske
26 Februari 2018 | Nepal, Pokhara
Door een niet werkende blog bij wordpress, hier een enigszins verlate upload van blog 1!
En toen was het alweer bijna maart. De eerste drie weken vlogen bij. Zo veel meegemaakt, zo veel indrukken. De Nederlandse structuur heb ik in nederland gelaten en het ene naar het andere wordt uitgesteld. Maar dan toch, bij dezen, mijn blog.
Een 24-uur durende reis met een veel te lange tussenstop in Oman later en ik ben er; Kathmandu. Het vliegveld zelf is al een spektakel op zich. Met z’n allen het vliegtuig uit en de bus in, 50 meter rijden en weer uitstappen. Enige logica ontbreekt. Over kapotte roltrappen naar beneden en voor de laatste keer door de douane heen. Ruim een uur wachten op mijn bagage en eindelijk het vliegveld uit. Mijn koffers worden uit mijn handen gegrist en voor mij weggedragen. ‘’20 dollas 20 dollas!’’ wordt er meteen geroepen. Maar snel de bus in en richting het hotel. Een biertje voor het slapengaan en de gemiste slaap inhalen…
Direct de volgende ochtend pakken we om 7 uur de bus richting Pokhara. Na het eerste uur trok de smog geleidelijk weg, wat het raam openzetten weer aantrekkelijk maakte en de omgeving weer zichtbaar maakte. Tot half 4 lopen slingeren door de bergpaadjes, maar toen veilig in Pokhara aangekomen.
Het eerste weekend hebben we simkaarten geregeld (heuj 4G!), wat overige zaken afgehandeld en vooral de leuke barretjes aan het water bezocht. Zondag was het zover. Samen met Akash in de taxi richting Snow View, de school waar we de komende 3 maanden door zullen brengen. De eerste ontmoeting met Bishnu, het (onder)hoofd van de school. Wat een prachtige vrouw. Enthousiast, gedreven super vriendelijk, ik voelde me zeer welkom. Wij kregen onze kamer te zien, op het schoolterrein. Hier slapen we nog steeds.
En toen, voor dat ik het doorhad, zit ik hier mijn blog te schrijven. Je bevindt je zo in de plaatselijke cultuur en gewoontes, dat de westelijke wereld snel in je achterhoofd verdwijnt.
Het opstarten op Snow View heeft even geduurd. Alles aan het onderwijs is hier zo anders, dat ik even tijd nodig had om de structuur te vinden. Wat is mijn status hier op school, wordt mijn feedback geaccepteerd, maar vooral betreffende de lange termijn: waar werken we naartoe en hoe gaan we dit aanpakken? De Han docenten die meerdere dagen hebben meegedraaid hebben hier wel wat richting aan gegeven door leervragen bij verschillende docenten te constateren. Ondertussen heb ik het idee dat zowel Akash als ik goed op weg zijn.
Maar, dit is natuurlijk alleen doordeweeks. De weekenden, vaak langer dan twee dagen in verband met de immense hoeveelheid vrije dagen (feestdagen, stakingen, noem maar op) in Nepal, zijn een ander verhaal. We zitten hier met een groep van zo’n 14 vrijwilligers, waarvan de meeste docent in opleiding in primair of secundair onderwijs.
Elke vrije dag is tot nu toe maximaal benut. We hebben bijvoorbeeld een Tibetaans monnikenklooster bezocht op oudejaarsdag (volgends de boeddhistische kalender). We waren uitgenodigd door een monnik om een traditie bij te wonen, waar er urenlang een gebed wordt voorgedragen door een dertigtal monniken. Dit gebed werd continu begeleid door instrumenten. Een prachtige ervaring, maar na anderhalf uur werden de monotone bekkens en blazers ons genoeg.
We hebben Chiba Ratri gevierd met verschillende dorpsbewoners. Een groot kampvuur, eten van suikerriet en de hele avond door dansen. De Nepalezen die drinken ‘in principe’ niet, waarmee bedoelt wordt niet in het bijzijn van anderen. Toen het vuur aanging, waren echter een aantal mannen al flink bezopen, want die hadden zich individueel vlak voor het ritueel al lopen te bezatten. Prachtige live traditionele muziek. Althans, voor even. Nog geen uur na de start gaat de luidspreker met One Direction aan. Onvoorstelbaar, maar ook dit is cultuur…
Verder hebben we scooters gehuurd, wandelingen gemaakt, uitgegaan, Pokhara verkend en vooral heel veel uitgegeten.
Komend weekend staat een safaritrip op de planning, en over een week of vijf een grote trekking. Er is genoeg om naar uit te kijken. Komende weken zal het nog even maximaal inzetten worden op Snow View, want binnenkort beginnen de examens, gevolgd door de vakantie en voor dat je het weet zit je in het vliegtuig richting Nederland…
En toen was het alweer bijna maart. De eerste drie weken vlogen bij. Zo veel meegemaakt, zo veel indrukken. De Nederlandse structuur heb ik in nederland gelaten en het ene naar het andere wordt uitgesteld. Maar dan toch, bij dezen, mijn blog.
Een 24-uur durende reis met een veel te lange tussenstop in Oman later en ik ben er; Kathmandu. Het vliegveld zelf is al een spektakel op zich. Met z’n allen het vliegtuig uit en de bus in, 50 meter rijden en weer uitstappen. Enige logica ontbreekt. Over kapotte roltrappen naar beneden en voor de laatste keer door de douane heen. Ruim een uur wachten op mijn bagage en eindelijk het vliegveld uit. Mijn koffers worden uit mijn handen gegrist en voor mij weggedragen. ‘’20 dollas 20 dollas!’’ wordt er meteen geroepen. Maar snel de bus in en richting het hotel. Een biertje voor het slapengaan en de gemiste slaap inhalen…
Direct de volgende ochtend pakken we om 7 uur de bus richting Pokhara. Na het eerste uur trok de smog geleidelijk weg, wat het raam openzetten weer aantrekkelijk maakte en de omgeving weer zichtbaar maakte. Tot half 4 lopen slingeren door de bergpaadjes, maar toen veilig in Pokhara aangekomen.
Het eerste weekend hebben we simkaarten geregeld (heuj 4G!), wat overige zaken afgehandeld en vooral de leuke barretjes aan het water bezocht. Zondag was het zover. Samen met Akash in de taxi richting Snow View, de school waar we de komende 3 maanden door zullen brengen. De eerste ontmoeting met Bishnu, het (onder)hoofd van de school. Wat een prachtige vrouw. Enthousiast, gedreven super vriendelijk, ik voelde me zeer welkom. Wij kregen onze kamer te zien, op het schoolterrein. Hier slapen we nog steeds.
En toen, voor dat ik het doorhad, zit ik hier mijn blog te schrijven. Je bevindt je zo in de plaatselijke cultuur en gewoontes, dat de westelijke wereld snel in je achterhoofd verdwijnt.
Het opstarten op Snow View heeft even geduurd. Alles aan het onderwijs is hier zo anders, dat ik even tijd nodig had om de structuur te vinden. Wat is mijn status hier op school, wordt mijn feedback geaccepteerd, maar vooral betreffende de lange termijn: waar werken we naartoe en hoe gaan we dit aanpakken? De Han docenten die meerdere dagen hebben meegedraaid hebben hier wel wat richting aan gegeven door leervragen bij verschillende docenten te constateren. Ondertussen heb ik het idee dat zowel Akash als ik goed op weg zijn.
Maar, dit is natuurlijk alleen doordeweeks. De weekenden, vaak langer dan twee dagen in verband met de immense hoeveelheid vrije dagen (feestdagen, stakingen, noem maar op) in Nepal, zijn een ander verhaal. We zitten hier met een groep van zo’n 14 vrijwilligers, waarvan de meeste docent in opleiding in primair of secundair onderwijs.
Elke vrije dag is tot nu toe maximaal benut. We hebben bijvoorbeeld een Tibetaans monnikenklooster bezocht op oudejaarsdag (volgends de boeddhistische kalender). We waren uitgenodigd door een monnik om een traditie bij te wonen, waar er urenlang een gebed wordt voorgedragen door een dertigtal monniken. Dit gebed werd continu begeleid door instrumenten. Een prachtige ervaring, maar na anderhalf uur werden de monotone bekkens en blazers ons genoeg.
We hebben Chiba Ratri gevierd met verschillende dorpsbewoners. Een groot kampvuur, eten van suikerriet en de hele avond door dansen. De Nepalezen die drinken ‘in principe’ niet, waarmee bedoelt wordt niet in het bijzijn van anderen. Toen het vuur aanging, waren echter een aantal mannen al flink bezopen, want die hadden zich individueel vlak voor het ritueel al lopen te bezatten. Prachtige live traditionele muziek. Althans, voor even. Nog geen uur na de start gaat de luidspreker met One Direction aan. Onvoorstelbaar, maar ook dit is cultuur…
Verder hebben we scooters gehuurd, wandelingen gemaakt, uitgegaan, Pokhara verkend en vooral heel veel uitgegeten.
Komend weekend staat een safaritrip op de planning, en over een week of vijf een grote trekking. Er is genoeg om naar uit te kijken. Komende weken zal het nog even maximaal inzetten worden op Snow View, want binnenkort beginnen de examens, gevolgd door de vakantie en voor dat je het weet zit je in het vliegtuig richting Nederland…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
