Nepal vervolg

En toen was het meer dan tijd voor de volgende blog. Afgelopen weken vlogen weer voorbij. We hebben met de groep een hoop ondernomen en Akash en ik hebben grote stappen gemaakt op Snow View.

In het weekend van 3 maart zijn we met z’n allen op safari gegaan in Chitwan. (Te) vroeg op, maar wel op tijd daar. Chitwan is een nationaal park met onder andere olifanten, neushoorns, krokodillen en zelfs tijgers. We hebben lopend en met de jeep het park verkend. Krokodillen overal, maar ook de neushoorns kwamen we regelmatig tegen. Toen we aankwamen moesten we nog beslissen of we ook met de olifant het park in wilden. De begeleider was nog niet uitgesproken of de discussie begon al: gaan we dat doen? Is dat ethisch verantwoord? De politieke correctheid verdween snel uit de discussie toen een aantal aangaven ‘’ik hou van dieren maar ik ga hier lekker een keer de hypocriete lul uithangen’’. De vegetariërs waren beduidend tegen. Ik heb, samen met het grootste deel van de groep, lang getwijfeld of ik dit wel wilde en uiteindelijk toch de keus gemaakt het wel te doen. De jungle bewandelen op een olifant was een prachtige ervaring. De olifant heeft geen natuurlijke vijanden en je ziet alle wilde dieren van super dichtbij. Hoewel ik deze ervaring nooit zal vergeten, is dit niet iets wat ik nog een keer zou doen. De olifanten werden niet op een zo lief mogelijke manier behandeld en de uitspraak van ‘’de hypocriete lul uithangen’’ werd zo wel persoonlijk. De laatste van de drie nachten hebben we niet in een hotel, maar zowaar in een grote hut midden in het park overnacht. Ter voorbereiding berekenden we hoeveel drank we mee de jungle wouden nemen, maar gelukkig had het personeel ons drankverbruik van die afgelopen twee dagen al aardig bijgehouden en een goede hoeveelheid pils netjes voor ons ingepakt om mee de jungle in te nemen. Prachtig de zonsondergang bekijken vanuit de hoge hut (met een koud biertje in de hand) was een ervaring die ik niet had willen missen. Hoewel we vele dieren hebben gezien, zijn de beren en tijgers ons echter ontschoten. Wie weet een volgende keer?...


Het weekend van 10 maart hebben we het hele weekend scooters gehuurd en door omliggend gebied van Pokhara gereden. Dag één zijn we met een aantal over de grote weg richting het zuiden gereden, waar we meerdere viewpoints hebben bezocht. Helaas begon deze dag wat minder. We waren nog niet ver of een van de groep redde de bocht niet en belande in de berm. De schrik was te veel en bij het weglopen met de scooter viel de scooter, met bestuurder met beide handen nog vast aan het stuur, anderhalve meter naar beneden op het asfalt. Voor dat ik het wist stonden er 10 Nepalezen omheen om te helpen. Wat een lieve en behulpzame mensen zijn het toch! De scooter en bestuurder zijn door ons veilig teruggebracht naar het hotel, waarna we met de rest de tocht hebben voortgezet. Met deze tocht zijn nog twee mensen onderuitgegaan, al was het in beide gevallen niet echt te voorkomen en durfde beide bestuurders direct weer door te rijden. Gelukkig ging dag twee voor ons wat beter. We zijn met Akash, Mike en ik een rondtocht gaan doen. Flink scheuren over de bergwegen met amper verkeer en prachtige uitzichten. Wat wil je nog meer?!


Afgelopen weekend zijn Thijmen en Didi zo lief geweest om een heel ‘Wie is de mol?’ spel in elkaar te zetten voor de hele groep. Dit hebben we zaterdag uitgevoerd. We hebben drie spellen gedaan. Bij het eerste spel kregen we een kaart met een aanwijzing. Het doel was om, binnen een uur, de overige 4 kaarten verstopt in Pokhara te vinden. Een van de aanwijzingen was: hitnummer van fouls garden ‘’I’m siting here in the boring room’’. Het goede antwoord was ‘lemon tree’, een restaurant in Pokhara met daar een volgende kaart met aanwijzing. We hebben het gehaald binnen een uur! Al hebben we wel een taxi gebruikt. Bij het derde spel werden 5 tweetallen gemaakt en verdeeld over Pokhara. Per tweetal een scooterrijder en een bijrijder. Ieder tweetal kreeg een kaart met een omschrijving van een van de chauffeurs. Er moest geraden worden om wie het ging. Het eerste tweetal kreeg een scooter, moest de geraden persoon bellen om vervolgens met aanwijzingen naar het tweede tweetal toe te rijden, enzovoort. Het laatste tweetal moest voor de eindtijd bij de eindbestemming zijn. Super tof! En wederom net gehaald. De mol is uiteindelijk maar door een iemand geraden: Mike. Een flinke pot binnengehaald, maar diezelfde avond verdeeld over de groep voor een gezellig drankje met z’n allen. Een zeer geslaagde dag!
Zondag zijn we op tijd opgestaan. Het was vrij helder, en maar goed ook, want we gingen paragliden. Het misselijkmakend ritje in de te drukke auto via slingerende bergweggetjes de berg op was wat minder, maar dat was het meer dan waard. Voordat ik het wist stond ik in de outfit klaar om te gaan. ‘’Run, Run, Run!’’ riep de piloot, en nog geen 5 stappen later zaten we in de lucht. Wat een uitzicht, wat een ervaring! Ik heb zelfs zelf nog een stuk mogen sturen. Helaas is het maar zo’n 20 minuutjes en voor dat je het weet sta je weer aan de grond. De rest van de dag hebben we maar rustig aan gedaan om het gebrek aan slaap vol te houden… Maar wederom: een top weekend!


Op Snow view heb ik de afgelopen weken de werkzaamheden voortgezet. Ik ben enkele docenten individueel blijven begeleiden door samen lessen te plannen, te observeren en na te bespreken. Ook heb ik zelf enkele lessen gegeven.
Een zeer leuke les was vorige week maandag aan klas 7 (±13 jaar). Ik heb lang zitten stoeien met de lesstof en hoe ik het in godsnaam een beetje leuk voor die kids kon maken. Het ging over ‘agencies that play a role in population management’, en het boek is zo verschrikkelijk saai geschreven. Ik heb de les zo goed mogelijk conform Akash’ en mijn versie van het Directe Instructie model gegeven en zoveel mogelijk de leerlingen geactiveerd. Ik had vooral als doel om de docent, die normaal alleen het boek voorleest, amper structuur biedt en zeg maar niet echt bijdraagt aan een positief leef- en leerklimaat, te laten zien dat het ook écht anders kan. Deze docent was zeer enthousiast. Dit blijft een belangrijke mijlpaal hier, gezien de meeste docenten niet gemotiveerd zijn zichzelf te ontwikkelen, laat staan open staan voor feedback of kritiek van anderen.
De rest van de laatste week zijn Akash en ik intensief bezig geweest met het afronden van onze ‘eigen’ versie van het DI-model. We hebben het model vertaald naar het Engels. Maar we hebben vooral het model omgezet zodat het bruikbaar is hier op Snow View: toepasbaar in het Nepalese onderwijs en zodat het aansluit op het niveau van de docenten hier. We hebben een ‘compleet’ model: een vijftal pagina’s met de kernwaarden van het DI-model en een verdere toelichting per lesfase. We hebben telkens gekeken naar hoe we het moeten verwoorden op een manier dat ze hier snappen wat er bedoeld wordt, zonder te veel tekst te gebruiken (het moet immers wel gelezen worden). Daarnaast hebben we een checklist gemaakt om te helpen met het voorbereiden en plannen van je les. Het bestaat uit een pagina met vragen in de ik-vorm, onderverdeeld in de voorbereidingsfase en de 6 verschillende lesfasen. Dit model hebben zowel Akash als ik telkens al gebruikt tijdens de individuele begeleiding van de docenten. Verder hebben we deze week een workshop omtrent dit model en document uitgewerkt. We hebben de workshop donderdag gegeven aan 9 docenten. In deze workshop zijn verschillende zaken aan bod gekomen. Ons hoofddoel was om (onze versie van) het DI-model te introduceren en uit te leggen en de docenten wegwijs te maken in ons document (hoe lees ik het?). We hebben de docenten een persoonlijk aspect uit het model laten kiezen en een volledige les voor de dag daarop (vrijdag) voor laten bereiden volgens dit model, waar op z’n minst het zelfgekozen punt in terug zou komen. Vervolgens hebben Akash, Lara (die gezellig twee daagjes bij ons kwam kijken) en ik de verschillende lessen geobserveerd en nabesproken. Ik heb bij het nabespreken bij elke docent persoonlijke doelen opgesteld aan de hand van het model.
Bij de workshop hebben we elke docent een schrift gegeven waar ze het model in hebben geplakt. In dit schrift staan aantekeningen van de workshop, de persoonlijke doelen en de lesvoorbereiding. We hebben als doel gesteld dat elk van de 9 docenten na de vakantie ten minste één les in de week een les voorbereid volgens het model en de lasplanning vastlegt in het persoonlijke schriftje. Op deze manier hopen we te zorgen voor wat continuïteit. Wanneer er volgende vrijwilligers komen over enkele maanden, kunnen zij vragen naar de schriftjes van de docenten om te kijken wat er in de tussenperiode is gedaan. Ik vond de workshop een groot succes. De docenten waren over het algemeen gemotiveerd, en uit de observaties bleek dat de meeste docenten het concept echt duidelijk hebben. We hebben veel positieve feedback gekregen van de docenten, maar ook van Eelco (Maya foundation) die zeer enthousiast was. Ons document zit niet alleen in de schriftjes maar ligt ook uitgeprint op verschillende plekken op de school. We willen de checklist graag nog een aantal keer uitprinten en plastificeren om verzekerd te zijn van de duurzaamheid ervan.
Deze week beginnen de examens en is er voor ons niet heel veel meer te doen op Snow View. Wel zijn we aan het kijken of we de laatste week van de vakantie wat dagen kunnen helpen. Dan zijn er namelijk wat dagen gepland om met een aantal docenten, waaronder in ieder geval de nieuwe, bijeen te komen. Maar zoals altijd hier, staan die data natuurlijk nog lang niet vast, en zal het last-minute moeten blijken of dit mogelijk is.

Het is nu praktisch vakantie. Waar mogelijk wordt het werken aan de onderwijskoffer, en verder wordt het vooral heel hard genieten!